Herkes onu merak ederken, o kendisini anlatmayı sevmiyor. Oysaki anlatacak çok hikâyesi var. Söyleyecek sözü olmadığı için susanlardan değil yani... Gizemli olmak gibi bir derdi de yok, olsa olsa kendisini fazla önemsemediğinden, kendi sözleriyle, "ahkâm kesmeyi sevmediğinden" konuşmuyor.
Daha ilk sinema filminde, "Gönül Yarası"nda göründüğü anda atılan "İşte Türk sinemasının aradığı jön!" başlıkları bile onun o alçakgönüllü ve serinkanlı duruşunu bozmadı hiç. Belki de kentten kente gezerek geçen 33 yılda bütün bunların ne derece sahte olduğunu anlayacak kadar çok hayat bilgisi biriktirdiğinden...

Şehirden şehire...

Serüveni Elazığ'da başlar Timuçin Esen'in. 14 Ağustos 1973'te Devlet Su İşleri'nde çalışan avukat anne - babanın tek çocuğu olarak dünyaya gelir. Çocukluğu Keban Barajı lojmanlarında geçer. "Gurbet Kadını"nda, "Gönül Yarası"nda kullanacağı şive o yıllarda yerleşir kulaklarına. Aile aslen Niğdeli. Timuçin Esen sevgiyle bahsediyor bu şehirden; insanının karakterinden...
Timuçin 7 yaşındayken Ankara'ya taşınırlar. İlkokul 5'te heavy metalle tanışır, TED Ankara Koleji'nde okurken de gitar çalmaya başlar. Üstelik sesi de güzeldir ve bir süre kışın Ankara'da, yazın Kaş'ta barlarda gitar çalıp şarkı söyler. Ama üniversitede tiyatro okumaya karar verir.

Barlarda gitar çalar...

Bir heves girdiği Hacettepe Üniversitesi Devlet Konservatuvarı onu pek mutlu etmez, iki yıl sonra İstanbul'a, Mimar Sinan Üniversitesi'ne geçiş yapar. Ailesinden uzakta, kendi kanatlarıyla uçacağı bir hayatı da seçmiş olur.
Mimar Sinan'dan hocası Zeliha Berksoy'un tanımıyla daha o günlerden 'çelebi, derviş bir çocuk'tur. Okurken bir yandan barlarda çalmaya devam eder. Arkadaşlarıyla Network adlı bir grup kurarlar. İçinde gazeteci Mehmet Tez'in de olduğu grupla, Kemancı'da çalarlar. "Hepimiz uzun saçlı ve çizmeliydik. Bon Jovi'yi çok severdik" diye anlatıyor Tez o yılları. Ayrıca Esen'in gün ışığına çıkmamış çok güzel besteleri olduğunu da söylüyor.

Sıfırdan başlama gücü

Hayatları Tez'in Cihangir Oba Sokak'taki evi ile Kemancı arasında geçer. Hayatlarının hep öyle geçeceğini düşünürken, grupta gitar çalan arkadaşlarını aniden kaybederler. Hepsinin hayatı sarsılırken, üniversiteyi bitiren Timuçin Esen, tek kelime İtalyanca bilmeden Perugia'ya gider.
Aklında yönetmenlik okumak vardır. Dert edindiği şeyleri, kafasındaki hikâyeleri sinemayla anlatmak ister çünkü. Her gittiği şehirde hayata sıfırdan başlayabilmek gibi de bir özelliği vardır neyse ki. Bir yandan dil okuluna giderken bir yandan yine müzikle uğraşarak, çeşitli gruplara solistlik yaparak parasını kazanır. Hatta bir süre sonra yerel bir tiyatroda oynamaya bile başlar. Ama oyunculuk yapmak için pasaport değiştirmesi gerekince Türkiye'ye dönüp askere gider.

Askerlik dönüşü tekrar valizini alıp bu kez Amerika'nın yolunu tutar. Pittsburgh, North Caroline derken Los Angeles. Burada sinema mastırı yaparken bir yandan da çeşitli oyunculuk stüdyolarında sürdürür eğitimini. Para kazanmak zorundadır, bazen bebek bakıcılığı yapar, bazen de 'Batman' ya da 'Süpermen' kılığına girip partilerde çocukları eğlendirir.

Kötüyü sevdiren adam

Altı buçuk senenin sonunda da yurda döner. Döndükten bir yıl sonra Meltem Cumbul'un tavsiyesiyle "Gurbet Kadını"nın Hakkı Ağa'sı olur.
Ardından meşhur "Gönül Yarası" gelir... Bir 'kötü adam' bu kadar sevilir! Timuçin Esen öyle bir 'deli bakışlı' Halil yaratır ki, seyirci onu 'anlar' ve gözyaşları içinde bağrına basar.

O andan itibaren 'Timuçin Esen efsanesi' de başlar. İlk rolüyle en iyi yardımcı erkek oyuncu Altın Portakal'ını alır, bunu SİYAD ödülü izler. "Hırsız Polis" dizisindeki polis memuru Çınar rolüyle yerini iyice perçinler.

'Ahkâm kesemem'

Ancak 'Şişik egolar ülkesi'nin şaşırtıcı derecede sade, alçakgönüllü bir vatandaşıdır karşımızdaki. "Ben röportaj yapmaya değer biri değilim" der örneğin. Ya da "Oyunculuk hakkında ahkâm kesecek yetkinlikte görmüyorum kendimi." Onca eğitim ve ödülün ardından...

Eline fırsat geçen, olan-olmayan bütün marifetlerini sergileyen onun müzisyenlik yanını neredeyse kimse bilmez. Oysaki onun yerinde kim olsa bugüne kadar birkaç talk-show'da şarkı söylemiş, herhalde albüm hazırlıklarına da başlamıştı.
Hep başkaları anlatır onu... Haldun Dormen "star ışığı var" der. "Hırsız Polis"teki rol arkadaşı Uğur Yücel ise "O da kendine sorun yaratan bizlerden. Adam sinemacı. Kendisine inananları hiç yanıltmayacak gibi gözüküyor."

Sevgisi reklam değil

Gerçekten de yanıltmaz öteden beri yol arkadaşı olanları, ona inananları. Şöhretin zerre kadar değiştirmediği bir adamdır, hatta "Sen de meşhur oldun" diye dalga geçeceklermiş gibi daha da mütevazı davranır eski dostlarının anlattığına göre. Müzik dinlemeye Hayal Kahvesi'ne, Balans'a gider, 'İstanbul'un renkli gecelerinde' boy göstermez hiç.
Genç kızların, hatta her yaştan kadının gözdesidir, ama bunun hiç farkında değil gibi davranır. Sorulduğu zaman "Yaptığım işlerden dolayı olur böyle şeyler"dir cevabı.

Piyasadaki ünlü olur olmaz bir mankenle görünme eğiliminin aksine yıllardır Hacettepe'den tanıdığı oyuncu Devin Özgür Çınar ile birlikte Timuçin Esen. Şu anda tiyatro sahnesinde de beraberler, "Mikadonun Çöpleri" oyununda. Ama tahmin edileceği gibi ilişkilerini promosyon malzemesi yapmıyor, bu konuda tek kelime konuşmuyorlar. Oysaki buradan ne tadına doyulmaz bir pembe dizi çıkabilirdi...

"Timuçin Esen, oyunculuk hakkında ahkâm kesecek yetkinlikte midir?" onu kendisi bilir elbette. Ama 'popüler dünya'nın kurallarını hiçe sayarak da başarılı ve hatta ünlü olunur mu, bunu merak edenlerin ondan öğreneceği çok şey var...


Ödülleri:

42.Antalya Film Şenliği, 2005:En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Gönül Yarası
27.Siyad Türk Sineması Ödülleri, 2005:En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Gönül Yarası

---